ละคร ภาพยนตร์ ซีรี่ย์ มีผลต่อบาดแผลในใจเรา ในยุคที่ซีรีส์ ละคร และภาพยนตร์มีให้เลือกชมอย่างหลากหลาย ทั้งทางออนไลน์ ทีวีดิจิทัล หรือผ่านแอปพลิเคชันต่างๆ เราอาจไม่รู้ตัวว่าความบันเทิงเหล่านี้

ส่งผลต่ออารมณ์และพฤติกรรมของเราอย่างไร  โดยเฉพาะเมื่อเนื้อหาในเรื่องราวเหล่านั้นไปกระทบกับ “บางสิ่ง” ที่ฝังลึกอยู่ในจิตใจของเรา

ละคร ภาพยนตร์ ซีรี่ย์ มีผลต่อบาดแผลในใจเรา ได้อย่างไร

จากประสบการณ์ส่วนตัวกับภาพยนตร์ Avengers: Endgame ว่าแม้เขาจะไม่ได้มีความทุกข์ใจในช่วงเวลานั้น แต่การที่เขาได้ติดตามเรื่องราวของ Tony Stark อย่างต่อเนื่อง ทำให้เขารู้สึกผูกพัน

และเมื่อถึงฉากสำคัญ—การเสียสละของโทนี่—เขาถึงกับร้องไห้ออกมาอย่างฟูมฟาย ทั้งที่โดยปกติแล้วไม่ใช่คนที่ร้องไห้ง่าย เขาย้อนคิดและพบว่า

ความผูกพันกับตัวละครนั้นสะท้อนความรู้สึกส่วนตัวของเขาเกี่ยวกับความสัมพันธ์กับพ่อ ตัวละคร Tony Stark ที่เคยมีปมกับพ่อ และต่อมากลายเป็นพ่อที่ดีในเรื่องนั้น ทำให้เขารู้สึกอินอย่างลึกซึ้ง

ไม่ใช่ทุกคนที่จะดูละครแล้วจอยเสมอไป มีบางคนที่ดูละครหรือซีรีส์แล้วรู้สึกแย่ เพราะเรื่องราวที่สะท้อนกับชีวิตจริงของตน แต่จบไม่เหมือนกัน เช่น ในกรณีของคนที่ดูซีรีส์แล้วบอกว่า “มันปลอม” หรือ “มันเพ้อเจ้อ”

บางครั้งการปฏิเสธเหล่านี้เป็นผลจากความผิดหวังที่ตอนจบของซีรีส์ไม่เหมือนกับชีวิตจริงของเขา ซึ่งอาจไม่มีตอนจบแบบ Happy Ending

สิ่งนี้จึงตอกย้ำว่า ความบันเทิงในรูปแบบสื่อภาพยนตร์และละคร อาจกลายเป็นเครื่องกระตุ้นให้บาดแผลทางใจในอดีตถูกขุดขึ้นมาอีกครั้ง และสิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ “อารมณ์ล้น” ซึ่งบางครั้งก็ยากที่จะรับมือ

เราจัดการความรู้สึกนั้นได้อย่างไร?

 หากเราดูซีรีส์หรือภาพยนตร์แล้วรู้สึกว่า “บางอย่างมันโดนใจเกินไป” จนรู้สึกจุก เจ็บ หรือสับสน ให้กลับมาย้อนดูความรู้สึกของตนเองก่อน ถามตัวเองว่า

–  รู้สึกอะไร ?

–  สิ่งนี้เชื่อมโยงกับประสบการณ์ใดในชีวิตจริงของเรา ?

–  อารมณ์นี้เกิดจากสิ่งที่เห็น หรือจากบางอย่างที่เรายังไม่ได้จัดการในใจ ?

เมื่อสามารถแยกอารมณ์ออกจากเนื้อหาของซีรีส์ได้ เราจะเริ่มเข้าใจว่าแท้จริงแล้วสิ่งที่กระทบเรา ไม่ใช่แค่เรื่องราวในจอ แต่มันคือความรู้สึกที่อยู่ในตัวเรามานานแล้ว

ไม่ต้องห้ามตัวเอง แค่รู้ทันใจเรา

ไม่ได้หมายความว่าหากรู้ว่าตนเองมี trauma แล้วต้องหยุดดู ละครหรือซีรีส์ไปเลย เพราะบางคนอาจจะรู้สึกดีขึ้นจากการได้ร้องไห้หรือปลดปล่อยผ่านตัวละคร

เพียงแต่ต้องมี “สติรู้เท่าทัน” ว่าเมื่อใดที่ควรเบรกตัวเอง เพื่อไม่ให้จมอยู่กับอารมณ์นั้นนานเกินไป

ความบันเทิงก็คือความบันเทิง และภาพยนตร์ก็คือ ศิลปะ ไม่ใช่ความจริงที่ต้องไปโทษหรือเรียกร้องให้เปลี่ยนแปลง เพราะมันคือโลกที่สร้างขึ้นเพื่อกระตุ้นความรู้สึกของเรา

แต่การจะเข้าไปในโลกนั้นมากแค่ไหน และจะพาตัวเองกลับมาอย่างไร นั่นคือสิ่งที่เราต้องรับผิดชอบด้วยตัวเอง

บทความอื่น ๆ ที่ Alljit Blog