แรงบัลดาลใจจากเพลง You’re on your own, kid ของ Taylor Swift ฟังจากชื่อเพลงแล้วอาจดูเหมือนพูดถึงความโดดเดี่ยว

แต่จริง ๆ แล้ว มันกลับเป็นเสียงเบา ๆ ที่บอกเราว่า… “เธอผ่านมาได้ด้วยตัวเองเสมอ และคราวนี้ก็จะผ่านไปได้เหมือนกัน”

เพลงที่พูดถึงคือ “You’re on your own, kid”
ฟังจากชื่อเพลง…อาจดูเหมือนเศร้า หรือโดดเดี่ยว
แต่จริง ๆ แล้ว…เนื้อเพลงกลับเป็นเหมือนคำปลอบใจ ที่อบอุ่นและทำให้อยากก้าวต่อไปใช้ชีวิตมาก ๆ

“You’re on your own, kid. You always have been.”
เธออยู่ตัวคนเดียวเสมอมา…
แต่เธอก็ผ่านมาได้ทุกครั้งด้วยตัวเอง

มันไม่ใช่ความเหงา แต่มันคือ การตระหนักว่า…ที่ผ่านมาเราผ่านอะไรมาด้วยตัวเองตั้งเยอะ

เสียใจแทบตาย…เราก็ยังยืนอยู่ตรงนี้ได้ ร้องไห้แทบขาดใจ…แต่ก็ยังมีลมหายใจ และเรายังไปต่อได้…ในแบบของเราเอง

ตอนรู้สึกเหนื่อย เพลงนี้คือหนึ่งในเพลงที่มายกลับไปฟังบ่อยที่สุด เหมือนเสียงเล็ก ๆ ที่คอยบอกว่า…

“ไม่เป็นไรนะ เก่งมากแล้วนะ เดินต่อนะ” 

ยิ่งโตขึ้น ยิ่งไม่มีใครได้ทุกสิ่งที่หวังไว้

เราทุกคนต่างเคยฝันไว้มากมาย ตอนเด็ก ๆ อยากเป็นคนนั้น อยากเป็นคนนี้ อยากสำเร็จตอนอายุเท่าไหร่ อยากมีรักที่ดี

แต่พอเราโตขึ้น… เราก็เริ่มได้ยินเสียงในหัวที่บอกว่า “โลกมันใจร้ายกว่าที่คิด” จริง ๆ โลกมันก็ใจร้ายจริง ๆ แหละ แต่ในอีกแง่หนึ่ง…มันก็อาจเป็นครูที่ดีเหมือนกัน

แต่จะเป็นครูที่ดีได้ยังไงนั้น มันอยู่ที่เราเลยว่า เราเอาสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมาเป็นข้อควรระวัง หรือเอาสิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้วมาตอกย้ำตัวเอง

ข้อควรระวังในที่นี้คือ เราทุกคนเคยพลาด เคยผิดกันทั้งนั้น แต่ถ้าพลาดแล้วยังไงต่อ ชีวิตมันก็ต้องเดินต่อไป

บางคนกลับไปแก้ไขอาจจะทัน แต่ถ้าอันไหนแก้ไม่ทันแล้วเราไม่ทำซ้ำกันไหมถ้ามันไม่ดี และข้อควรระวังคืออย่าเอาสิ่งที่พลาดนั้นมาซ้ำเติมตัวเอง

ถึงแม้ว่าความผิดพลาดที่เกิดขึ้น บางคนมีตัวช่วย บางคนไม่มีอะไรเลยนอกจาก “ตัวเอง” และถ้าเราคือหนึ่งในคนที่เคยผ่านอะไรยาก ๆ มาด้วยตัวเอง…

อยากให้ภูมิใจในตัวเอง เหมือนกับท่อนในเพลงที่บอกไว้ว่า You’re on your own, kid  you can face this  You’re on your own, kid  You always have been

มีแต่เธอที่พึ่งเธอได้เท่านั้น ใช่ เธอเผชิญมันได้อยู่แล้ว มีแต่เธอที่พึ่งเธอได้เท่านั้น และมันเป็นเช่นนั้นมาตลอด

ยิ่งโตขึ้น เราก็ยิ่งผิดหวังบ่อยขึ้น

เราทุกคนมีความผิดหวังที่แตกต่างกัน แต่สุดท้าย…มันก็นำเรามาสู่ความเข้าใจที่ลึกซึ้งขึ้น บางครั้ง…เราชินกับการบอกตัวเองว่า “ไม่เป็นไร” แม้ในใจจะยังรู้สึก

เพราะความรู้สึก…มันไม่ใช่สิ่งที่เราต้องรีบจัดการ บางอย่าง…แค่ยอมรับ และอยู่กับมันอย่างเข้าใจ ก็พอแล้ว

“เวลาที่มีอะไรไม่ดีเกิดขึ้น…อย่าเพิ่งรีบหนีจากมัน”
เพราะหลังจากความเจ็บปวด…มักจะมีอะไรบางอย่างดี ๆ ตามมาเสมอ
สิ่งที่เยียวยาเราได้ดีที่สุด…ก็คือ “ตัวเราเอง” และ “เวลา”

บางคนพยายามลบอดีต แต่ความรู้สึก…ไม่ใช่รอยเปื้อนบนกระดาษ อย่างน้อย ๆ มันคือบทหนึ่งในชีวิตที่เราผ่านมาแล้ว

และเมื่อเวลาผ่านไป…มันอาจกลายเป็นบทเรียนที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิตก็ได้ เราอาจเคยผิด เคยทำร้ายคนอื่น…หรือทำร้ายตัวเอง

แต่มันไม่ได้แปลว่าเราล้มเหลว เพราะทุกความผิดพลาด…คือร่องรอยของการเดินทางจริง ๆ

ยิ่งโตขึ้น…เรายิ่งต้องเรียนรู้ว่า เราถือทุกอย่างไว้ไม่ได้

ท้ายที่สุดแล้ว เราเป็นมนุษย์ เราไม่สามารถเก็บทุกอย่างไว้ในใจได้ ทั้งความโกรธ ความแค้น ความอิจฉา หรือแม้แต่ความรักที่หมดอายุไปแล้ว

การเติบโต…ไม่ใช่แค่การได้สิ่งใหม่ แต่คือการกล้าปล่อยบางอย่างไปด้วย ลองถามตัวเองว่าอะไรควรเก็บไว้…เพื่อเป็นบทเรียน และอะไรควรปล่อยไป…เพื่อรักษาหัวใจตัวเอง

บางครั้ง…ในความสูญเสีย  เรากลับได้อะไรบางอย่างคืนกลับมาอาจเป็นโอกาสใหม่ ความเข้าใจใหม่ หรือหัวใจที่แข็งแรงกว่าเดิม

แม้วันนี้จะยังเจ็บอยู่ ไม่ต้องรีบร้อนให้อะไรจบเร็ว ๆ ก็ได้ เราไม่จำเป็นต้องฟื้นเร็วเหมือนใคร เพราะสุดท้าย…หัวใจของเราจะค่อย ๆ ดึงเรากลับมาเอง