“ ลืมไป ว่าทุกวัน อาจไม่ได้เจอเธอเหมือนเดิม ลืมไปว่าชีวิตมันดีแค่ไหน ที่ได้พบความรักดีๆ ของเธอ ” ในชีวิตคนเราคงมีอะไรหลายๆอย่างให้ทำมากมายในแต่ละวัน จนทำให้รู้สึกว่าเวลาในวันๆหนึ่งได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

 

และในบางครั้งเวลาก็ผ่านไปเร็วมากจนเราเผลอลืมอะไรบางไป  

เพราะเพลง ลืมไป ทำให้นึกถึง

วันหนึ่งเรานั่งรถกลับบ้านกับพี่สาวของเรา แล้วเราก็เปิดเพลงกันในรถ พี่เราเปิดเพลง “ลืมไป” ของแว่นใหญ่ พี่เราบอกว่า ฟังแล้วคิดถึงแม่ ซึ่งแม่ของพี่เราก็เพิ่งเสียไปไม่นาน เราเลยลองตั้งใจฟังเพลงนี้ดู แล้วเจนก็อินมากจนร้องไห้ตามเพลงไปเลย 

 

สำหรับเรามองว่าเพลงนี้เป็นเพลงที่ดีมาก ๆ เลย เป็นเพลงที่มีเนื้อหาที่ทำให้เราคิดอะไรได้หลาย ๆ อย่างเลย 

 

เป็นเพลงที่ช่วยให้เราคิดอะไรได้หลาย ๆ อย่างเลยเหมือนกัน อยากให้ทุกคนลองไปฟังแล้วลองย้อนมาดูตัวเราเองกันนะ 

 

อย่างแค่ท่อนแรกของเพลง ก็มีความหมายมาก ๆ แล้ว 

มีผู้คนมากมายที่ต้องเจอในชีวิต

ใส่ใจให้กับเขาแต่ก็ไปลืมอีกนิด

ว่าฉันหันหลังให้กับใครที่ใกล้ชิด

และเขานั้นสำคัญขนาดไหน”

ลืมไป เพราะให้ความสำคัญกับอย่างอื่นมากเกินไป

เจนเป็นคนนึงเลยที่เมื่อก่อนตอนเข้ามาอยู่ที่กรุงเทพ มีเพื่อนใหม่ มีกิจกรรมใหม่ ๆ เราสนุกกับสังคมใหม่ กิจกรรมใหม่ ๆ ที่เราได้เจอ 

 

จนเราลืมที่จะโทรไปหาครอบครัวของเรา ลืมที่จะถามแม่ว่ากินข้าวหรือยัง แม่โทรมาเราก็ลืมที่จะรับสายแม่ เราให้ความสำคัญกับคนอื่นมากเกินไป

 

เวลาเราสนุก เราไม่คิดถึงคนข้างตัวเลย แต่พอเราเหนื่อย เราเศร้า เราเสียใจ คนแรกที่เราคิดถึงคือครอบครัว เรามักจะโทรไปให้เขาปลอบ ให้เขาให้กำลังใจเสมอ 

เพลงนี้มันทำให้เราเห็นคุณค่าของเวลา และความรักที่ดีรอบตัว 

อย่างเจนพอได้ฟังท่อนนี้แล้วก็รู้สึกได้เลยว่าบางครั้งเราออาจจะดีกับคนรอบข้าง แต่เราลืมคนที่อยู่ข้าง ๆ ไปจริง ๆ 

 

เราล้วนต่างวิ่งหาความสุข ตามหาความหมายของชีวิต 

 

วันที่ชีวิตเราเต็มไปด้วยการแข่งขัน การเร่งรีบ ต้องเติบโต ต้องมีบ้าน มีรถ มีเงินเก็บเยอะ ๆ  และความต้องการที่จะประสบความสำเร็จ เพื่อตัวเอง เพื่อคนที่เรารัก ซึ่งมันดีมาก ๆ เลยนะ  

 

แต่บางครั้งเราทำหน้าที่นั้นเกินไปไหม เราลืมหรือเปล่าว่าเราคนมีหลายหน้าที่ในตัวเอง 

บทบาท ตัวตน หน้าที่?

ตอนที่เราก้าวขาออกจากบ้านเราก็ไปรับอีกหน้าที่หนึ่งนั่น คือ ทำงาน เรากลับเข้ามาบ้านเราก็รับอีกหน้าที่หนึ่ง เราออกไปทำงานเราอาจจะเป็นหัวหน้างานที่น่าเชื่อถือ เรากลับเข้ามาในบ้าน เรามีหน้าที่เป็นสามีที่ดี เป็นพ่อที่อบอุ่น  เป็นลูกที่กตัญญู 

 

เราไม่จำเป็นต้องทำงานให้ดีอย่างเดียวก็ได้นะ แต่เราควรจะทำให้ดี ในทุก ๆ ด้าน ในแบบที่เราจะทำได้  

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยโทร เดี๋ยวค่อยไปหา”

แต่ก็มีท่อนหนึ่งของเพลง ที่ทำให้เจนรู้สึกมาก ๆ เลย ว่าเราจะเดี๋ยวต่อไปแบบนี้เรื่อย ๆ ไม่ได้นะ  คือ 

“ลืมไปว่าทุกวันอาจไม่ได้เจอเธอเหมือนเดิม ลืมไปว่าชีวิตมันดีแค่ไหน ที่ได้พบความรักดี ๆของเธอ”

วันหนึ่งเราโทรไปหาป้าที่เลี้ยงเรามา แล้วป้าเรียกชื่อเราผิด กลับไปเรียนชื่อหลานอีกคน เรารู้สึกเสียใจมาก และน้ำตาก็ไหลออกมา มันเป็นความรู้สึกที่เสียใจ น้อยใจ รู้สึกว่าป้าไม่รักเราแล้วหรือเปล่า หรือป้าหลงลืมเราไปแล้ว

 

หรือเราเป็นคนผิดที่ไม่ค่อยได้ไปหาเขาเลย กว่าเราจะมามีสติ ก็คือในวันที่ป้าเริ่มจะลืมเราไปแล้ว  

 

เวลามันเดินไปข้างหน้า มันเดินไปเรื่อย ๆ และเวลาไม่ได้เหลือเยอะแบบที่เราคิด 

เรารักท่านแต่เราคงรักแค่ในใจไม่ได้แล้ว 

เราจะไปโทษท่านก็ไม่ได้ มันก็เป็นความผิดของเรานั่นแหละ  

 

เพราะท่านก็อายุมากขึ้นทุกวันและเราเองก็ไม่ค่อยได้ไปหา ถึงแม้เขาจะบอกว่าไม่ต้องมาหาหรอกขับรถเหนื่อย ต้องมาทำงาน ไม่ต้องส่งอะไรไปให้หรอกเปลืองเงิน

 

แต่เชื่อไหมว่าเขาก็จะมีความสุขทุกครั้งแหละที่ได้เจอเรา และไม่อยากให้เรากลับ ถึงแม้เขาจะบอกเราเรารีบกลับไปทำงานก็ตาม 

 

แต่เราก็เชื่อนะว่ายังไง ครอบครัวของพวกเราเขาก็เข้าใจพวกเรา ว่าเราก็มีหน้าที่ของเราเอง มีอนาคตที่เราจะต้องสร้างมันขึ้นมา ไม่ต้องรู้สึกผิดที่เรามาทำงานไกลท่าน เพราะท่านก็คงดีใจที่เห็นเรามาทำงาน  เติบโตขึ้น และดูแลตัวเองได้ 

ยิ่งโตขึ้น เวลายิ่งผ่านไปไว

ยิ่งเราโตขึ้นเรื่อย ๆ เราจะยิ่งรู้สึกว่าเวลามันเดินเร็วมาก ๆ เลย แป๊ป ๆ ก็แก่ขึ้นอีกปีแล้ว เรายิ่งเข้าใจว่า เราไม่สามารถหยุดเวลาได้ มันมีแต่ไปข้างหน้า เราก็ควรจะใช้มันให้คุ้มค่าในแแบบที่เราจะทำได้ 

 

เราหลาย ๆ คน เจอเรื่องราวกันมาหนักหน่วงเลยกว่าจะโตมาขนาดนี้  เรามีวิธีจัดการดูแลตัวเองเสมอ และคนเราไม่เหมือนกัน

 

สำหรับเจน มันก็เป็นเพลงที่ช่วยเตือนสติให้เจนหมือนกันว่า เรามีสติอยู่กับปัจจุบัน เห็นคุณค่าของเวลาที่มี และสิ่งที่เรามีอยู่ในตอนนี้ และใช้ชีวิตให้มันบาลานซ์

 

ตอนนี้เมื่อไหร่ที่เจนฟังเพลงนี้เจนจะคิดถึงครอบครัว และน้ำตาไหลเกือบทุกครั้งเลย…